سه صورت مالی اصلی در یک کسب و کار
سه صورت مالی اصلی در یک کسب و کار
مدیران کسب و کار، بستانکاران و سرمایه گذاران، متکی به گزارشات مالی هستند زیرا این گزارش‌ها اطلاعات مرتبط با نحوه کار کردن کسب و کار و موقعیت مالی آن را در اختیار این افراد قرار خواهد داد. گزارشات مالی مانند روزنامه، اخبار مالی کسب و کار را ارائه می‌دهند. اختلاف عمده‌ای که بین روزنامه و گزارشات مالی خارجی کسب و کار وجود دارد آن است که خود کسب و کارها و نه گزارشگران مستقل در مورد مواردی که در گزارش آورده می‌شود تصمیم گیرنده هستند.
به عنوان مثال اگر اطلاعات مالی را در یک وبسایت مانند Yahoo Finance مطالعه می‌کنید، به خاطر داشته باشید که اطلاعاتی که از گزارشات مالی استخراج شده‌اند توسط کسب و کارها آماده شده و انتشار یافته اند.
در اینجا به سه صورت مالی اصلی در یک کسب و کار و مبانی آن ها اشاره شده است:
• صورت درآمد: صورت درآمد، درآمد حاصل از فروش و سایر درآمدها (در صورت وجود) و هزینه ها و خسارات (در صورت وجود) را برای دوره مورد نظر خلاصه و جمع بندی می‌کند و در انتها با سود خالص و یا دستاوردهای خالص خاتمه می‌یابد. (درون یک کسب و کار، صورت عملکرد سود معمولا تحت عنوان سود و زیان و یا گزارش P&L شناخته می شود.)
• ترازنامه: ترازنامه در دوره مورد نظر، وضعیت مالی شرکت را که شامل میزان دارایی ها، بدهی ها و سهام صاحبان کسب و کار در تاریخ بستن دفاتر صورت درآمد می‌شود (و در سایر زمان ها در صورت درخواست مدیران)، جمع بندی کرده و گزارش می‌دهد. نام رسمی آن صورت موقعیت مالی و یا صورت وضعیت مالی می‌باشد.
• صورت گردش وجوه نقد: صورت جریان وجوه نقد در طول دوره، افزایش و کاهش وجوه نقد خالص حاصل از فعالیت های سودآور ذکر شده در صورت درآمد و دلایل اختلاف داشتن این رقم مهم با درآمد خالص را گزارش می‌دهد. همچنین در طول دوره خلاصه ای از منابع و کاربردهای وجه نقد را از فعالیت های مالی و سرمایه گذاری ارائه خواهد داد.
[/intense_content_box]
این سه گانه از صورت های مالی، اصول اولیه یک گزارش مالی را تشکیل می‌دهند. حداقل هر گزارش مالی باید شامل این سه صورت مالی و پیوست آن ها باشد. (احتیاط: کسب و کارهای خصوصی کوچکتر در تهیه پیوست های کوتاه و ناقص زبانزد هستند.)
سه صورت مالی اصلی ذکر شده به علاوه پیوست های مالی و سایر مفاد در گزارش مالی سالیانه گنجانده می‌شوند که در میان سرمایه گذاران و وام دهندگان شرکت توزیع می‌شود بنابراین آن ها می‌توانند سلامت مالی کسب و کار و عملکرد را کنترل و نظارت کنند. در صورت الزامی شدن توسط قوانین اوراق بهادار فدرال، نسخه های اختصار یافته گزارشات سالانه شرکت های عمومی هر سه ماه یک بار توسط آن ها منتشر خواهد شد. شرکت های خصوصی ملزم به تهیه گزارشات مالی در میان سال نیستند اگرچه بسیاری از شرکت ها به این کار مبادرت می ورزند.
دلایلی که گزارشات مالی تهیه می شوند را در خاطر داشته باشید.
یک گزارش مالی برای پاسخگویی به سوالات مالی اساسی مشخصی طراحی شده است:
• آیا کسب و کار، سودآوری دارد و یا با خسارت مواجه است و این موضوع به چه میزان است؟
• چگونه دارایی ها با بدهی ها مقایسه می شوند؟
• از کجا کسب و کار سرمایه خود را بدست می آورد و آیا استفاده مناسبی از پول خود دارد یا خیر؟
• جریان نقدی حاصل از سود و یا زیان در دوره مورد نظر به چه میزان است؟
• آیا کسب وکار سود خود را مجددا صرف سرمایه گذاری کرده است و یا مقداری از سود را در بین صاحبان خود توزیع نموده است؟
• آیا کسب و کار از سرمایه کافی برای رشد در آینده برخوردار است؟
افراد باید یک گزارش مالی را مانند نقشه راه مطالعه کنند: تا راه مشخص شود و چگونگی انجام این سفر کنترل گردد. مدیریت و سرمایه گذاری پول در یک کسب و کار، یک سفر مالی محسوب می‌شود. یک مدیر مانند یک راننده است و باید به تمام علائم و نشانه های راه توجه کند. سرمایه گذاران و وام دهندگان مانند مسافرین هستند که علائم یکسانی را در مسیر مشاهده می‌کنند. برخی از مهم ترین علائم در مسیر، نسبت بین درآمد حاصل از فروش و هزینه ها و دارایی ها و بدهی های مرتبط با آن ها در ترازنامه می‌باشد.
به طور کلی هدف از گزارش نویسی مالی ارائه اطلاعات مهمی است که وام دهندگان و صاحبان کسب و کار به آن نیاز داشته و حق دریافت آن را دارند. گزارش نویسی مالی بخشی از قرارداد ضروری بین یک کسب و کار و وام دهندگان و سرمایه گذاران آن می‌باشد. اگرچه ممکن است مورد تایید وکلا نباشد اما قرارداد می‌تواند در جملاتی اندک خلاصه شود:
پول خود را به ما بدهید و ما اطلاعات مورد نیاز شما را در مورد این که به چه صورت با پول شما کار می شود در اختیارتان قرار خواهیم داد.
گزارش نویسی مالی توسط رویه های قضایی و قانونی اداره و کنترل می‌شود و باید پیرو استانداردهای اخلاقی باشد. متاسفانه گزارش نویسی مالی در بعضی از مواقع به استانداردهای اخلاقی و قانونی دست نمی یابد.
کسب و کارها فرض می‌کنند که مطالعه کنندگان صورت های مالی و سایر اطلاعات مندرج در گزارشات مالی افرادی آگاه و مطلع در مورد کسب و کار و امور مالی در مفهوم عام آن می‌باشند و با اصطلاحات اولیه حسابداری و روش های اندازه گیری و ارزیابی آن آشنا هستند. به بیان دیگر رویه های گزارش نویسی مالی توجه بسیار کمی به خوانندگان گزارش های مالی دارند. انتظار نداشته باشید تا توضیحات راهنما و کمک کننده در گزارشات مالی مشاهده کنید. مطالعه گزارشات مالی برای افراد ضعیف و نامطلع تهیه نمی‌شود. شما باید با یک لیوان قهوه و (یا چیزی قوی تر) بنشینید و به طور جدی آماده تمرکز کردن شوید.
