نقش حسابداری در پولشویی چیست؟

برای پرداختن به نقش حسابداری در پولشویی، ابتدا باید بدانیم پولشویی چیست ؟

پول شویی عملیات پنهان کردن تحول سود از فعالیت های غیرقانونی و فساد به دارایی های ظاهرا "مشروع" است. معضل فعالیت های غیرقانونی، منجر به درآمد حاصل از این فعالیت ها بدون افزایش سوء‌ظن‌های سازمان‌های اجرای قانون است.

بر این اساس، زمان و تلاش قابل توجهی در طراحی استراتژی هایی که امکان استفاده ایمن از این درآمدها را بدون ایجاد سوء ظن ناخواسته فراهم می آورد، قرار می گیرد. پیاده سازی چنین استراتژی ها به طور کلی پولشویی نامیده می شود. پس از آنکه پول به طور مناسب تمیز و تمیز شده است، می توان آن را در اقتصاد اصلی برای انباشت ثروت، مانند خرید ملک، و یا در غیر این صورت مصرف کرد. سازمان های اجرای قانون در بسیاری از حوزه های قضایی، سیستم های پیشرفته ای را برای تلاش برای شناسایی معاملات یا فعالیت های مشکوک ایجاد کرده اند و بسیاری از ترتیبات همکاری بین المللی برای کمک به یکدیگر در این تلاش ها را ایجاد کرده اند. در تعدادی از سیستم های قانونی و قانونی، اصطلاح "پولشویی" با انواع دیگر جرایم مالی و تجاری مرتبط شده است و گاهی اوقات به طور کلی بیشتر به منظور استفاده از سوء استفاده از سیستم مالی (شامل مواردی مانند اوراق بهادار، ارزهای دیجیتال، کارت های اعتباری و ارز سنتی)، از جمله تأمین مالی تروریسم و ​​فرار از تحریم های بین المللی بیشتر قوانین مبارزه با پولشویی به طور آشکار با پرداختن به پولشویی (که مربوط به منبع بودجه است) با تأمین مالی تروریسم (که مربوط به مقصد بودجه است) در تنظیم سیستم مالی مخفی می شوند.

بعضی از کشورها با تسریع منابع مالی مخالفت می کنند و پول نقد را نیز تشکیل می دهند، صرفا با استفاده از سیستم های مالی یا خدماتی که منابع یا مقصد را شناسایی یا پیگیری نمی کنند. کشورهای دیگر پول نقد را به گونه ای تعریف می کنند که شامل فعالیت های پولی می شود که در آن کشور جرمی بوده است، حتی اگر فعالیت واقعی صورت گرفته باشد.

پول شویی شامل سه مرحله می شود:

اول شامل معرفی پول نقد به سیستم مالی با بعضی از وسایل ("قرار دادن")؛

دوم شامل انجام معاملات مالی پیچیده برای استقرار منبع غیرقانونی پول نقد (لایه بندی)؛

و در نهایت، کسب ثروت حاصل از معاملات وجوه غیرقانونی ("ادغام"). برخی از این مراحل ممکن است بسته به شرایط موجود حذف شوند. به عنوان مثال، درآمد غیر نقدی که در حال حاضر در سیستم مالی قرار دارد نیازی نیست که قرار گیرد.

طبق گزارش وزارت خزانه داری:

پول شویی، روند تولید درآمد غیرقانونی (یعنی "پول کثیف")است و به نظر می رسد قانونی (به معنی "تمیز") است. به طور معمول، پولشویی شامل سه مرحله است: قرار دادن، لایه بندی و ادغام. اولا، وجوه غیرقانونی به طور کامل به سیستم مالی قانونی معرفی می شود. سپس، پول برای ایجاد سردرگمی، گاهی اوقات با سیم کشی یا انتقال از طریق حساب های متعدد حرکت می کند. در نهایت، تا زمانی که "پول کثیف" به نظر می رسد آن را از طریق معاملات اضافی "پاک" می کنند، تا به سیستم مالی یکپارچه پول "پاک" را اضافه کنند.

علت پولشویی چیست و به چه جهت اینکار را انجام می دهند؟

علت پولشویی این است که منبعی که درآمد حاصله پول است مخفی باقی بماند، هم اینکه فرار از مالیات دادن و نامشخص بودن درآمد نیز از دیگر علل آن است.

پولشویی نوعی جرم اتلاق می شود البته جرمی فرعی برای فرار از جرم اصلی و پنهان کردن جرم اصلی که به مراتب بزرگتر و گسترده تر است، جرم پولشویی وابسته به جرم اولیه است.

پول شویان چه کسانی هستند؟

پول شویان اغلب اشخاصی هستند که کسب درآمد آنها از : اختلاس، رشوه، قاچاق و سایر راه های غیر قانونی بوده است و به دنبات "تمیز" کردن پول خود هستند.

پولشویی معکوس

پولشویی معکوس یک فرآیند است که منبع مالی قانونی که برای اهداف غیرقانونی مورد استفاده قرار می گیرند، مسدود می کند. که معمولا به منظور تامین مالی تروریسم انجام می شود ، اما می تواند توسط سازمان های جنایی که در کسب و کارهای حقوقی سرمایه گذاری کرده اند و مایل به اخراج پول قانونی از گردش رسمی هستند، استفاده شود. پول نقد غیرقانونی دریافت شده از طریق مبادله معاملات مالی در گزارش مالی رسمی گنجانده نشده است و می تواند برای جلوگیری از مالیات، دست دادن رشوه و پرداخت حقوق زیر دست پرداخت شود.

در این مقاله فرایندهای مربوط به اشتباه اعمال دانش حسابداری از زاویه جرم مالی بررسی می شود. این اهمیت دانش حسابداری را در ساخت عملیات پولشویی و توسعه کثیف پول تحلیل می کند. این نشان می دهد که بر خلاف ایده ای که به طور گسترده ای در نظر گرفته شده، تکنیک های پولشویی و کشتن پول بر اساس شیوه های حسابداری و روش های انحرافی نیستند. این مقاله به بررسی سه درجه ی یکپارچه سازی دانش حسابداری در سازمان دهی روش های مالی جرم می پردازد. این خلاصه انگیزه های جنایتکاران سفید را نشان می دهد و نشان می دهد که آماده سازی یک عملیات پولشویی با تأمین مالی فعالیت های تروریستی متفاوت است.

نقش مؤسسات مالی

در حالی که بانک های فعال در همان کشور به طور کلی باید قوانین و مقررات ضد پولشویی مشابه را دنبال کنند، موسسات مالی همه تلاش های ضد پولشویی خود را کمی متفاوت می کنند. امروزه اکثر مؤسسات مالی در سراسر جهان و بسیاری از موسسات غیر مالی از شناسایی و گزارش معاملات مشکوک به واحد اطلاعات مالی در کشور مربوطه می باشند. برای مثال، یک بانک باید هویت مشتری را تأیید کند و در صورت لزوم، معاملات را برای فعالیت مشکوک نظارت کند. این اغلب به عنوان "دانستن مشتری شما" نامیده می شود. این بدین معنا است که شناخت هویت مشتری و درک انواع معاملاتی که مشتری احتمالا درگیر آن است. با دانستن مشتریان خود، موسسات مالی اغلب می توانند رفتار غیر معمول یا مشکوک را شناسایی کنند، که نامشخص نامیده می شود، که ممکن است نشان دهنده پول شویی باشد.

کارکنان بانک، از جمله حسابداران و نمایندگان حساب مشتری، در زمینه مبارزه با پولشویی آموزش دیده اند و دستور داده اند که فعالیت هایی را که آنها مشکوک می دانند، گزارش دهند. علاوه بر این، نرم افزار ضد پولشویی اطلاعات مشتری را فیلتر می کند، طبق سطح سوء ظن آن را طبقه بندی می کند و آن را برای ناهنجاری ها بررسی می کند. چنین ناهنجاری ها شامل هر گونه افزایش ناگهانی و قابل توجه در بودجه، خروج بزرگ و یا انتقال پول به صلاحیت محرمانگی بانک است. معاملات کوچکتر که معیارهای خاصی را برآورده می کنند نیز ممکن است به عنوان معاملات مشکوک پرچم گذاری شوند. به عنوان مثال، ساختار می تواند به معاملات پرچم منجر شود. این نرم افزار همچنین لیستی از لیستهای سیاه را در اختیار دولت قرار می دهد و معاملاتی که شامل کشورهای متخاصم به کشور میزبان می شود. هنگامی که نرم افزار داده ها را استخراج کرده و معاملات مظنون را پرچم گذاری کرده است، آن را به مدیریت بانک می اندازد، که پس از آن باید تعیین کند که آیا با دولت گزارش شود.

مبارزه با پولشویی

پولشویی (AML) اصطلاحا به طور عمده در صنایع مالی و حقوقی برای توصیف کنترل های قانونی مورد نیاز است که نیاز به موسسات مالی و سایر نهادهای نظارتی برای جلوگیری، شناسایی و گزارش فعالیت های پولشویی است. دستورالعمل های مبارزه با پولشویی در نتیجه تشکیل نیروی کار عملیاتی مالی (FATF) و ترویج یک چارچوب بین المللی از استانداردهای ضد پولشویی در سطح جهانی به عنوان برجسته سازی در سطح جهانی به دست آمده است. این استانداردها در سالهای 2000 و 2001 پس از FATF شروع به فرایند برای شناسایی کشورهایی کردند که قوانین ضد پولشویی و همکاری های بین المللی کمبودی داشتند که فرایندی به نام "نام و شرم" شناخته شده بود.

یک برنامه موثر AML مستلزم داشتن صلاحیت برای جرم شناسی پولشویی، دادن تنظیمات مربوطه و پلیس قدرت و ابزار برای تحقیق است. قادر به اشتراک اطلاعات با کشورهای دیگر به صورت مناسب؛ و نیاز به موسسات مالی برای شناسایی مشتریان خود، ایجاد کنترل مبتنی بر ریسک، نگهداری سوابق و گزارش فعالیت های مشکوک است.

بررسی های دقیق و دقیق برای مبارزه با بسیاری از پولشویی ها با سرمایه گذاری از طریق مالکیت پیچیده و ساختار سازمانی ضروری است. بانک ها می توانند این کار را انجام دهند، اما از طرف دولت یک نظارت مناسب لازم است.