سیاست های حسابداری
سیاست های حسابداری
سیاست های حسابداری اصول و رویه های خاصی دارد که توسط تیم مدیریت شرکت اجرا و برای تهیه صورتهای مالی خود پیاده سازی می‌شود. هر روش شامل سیستم های اندازه گیری و روش های ارائه افشاگری می باشد. سیاست های حسابداری با اصول و فلسفه حسابداری متفاوت است، زیرا اصول قوانین حسابداری هستند و سیاست ها یک روش شرکت برای پیروی از آن قوانین است.
کاهش ضریب سیاست حسابداری
سیاست های حسابداری مجموعه ای از استانداردهایی است که ادعا می کند چگونه یک شرکت صورتحساب های مالی خود را آماده می کند. این سیاست ها به طور خاص به کارهای پیچیده حسابداری مانند روش های استهلاک، شناخت حسن نیت، تهیه هزینه های تحقیق و توسعه (تحقیق و توسعه)، ارزش موجودی و تلفیق حساب های مالی مورد استفاده قرار می گیرد. این سیاست ها ممکن است شرکت به شرکت متفاوت باشد، اما تمام سیاست های حسابداری باید مطابق با اصول حسابداری پذیرفته شده عمومی (GAAP) و یا استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) باشد.
سیاست های حسابداری را می توان به عنوان چارچوبی در نظر گرفت که یک شرکت انتظار دارد که در آن کار کند. با این حال، چارچوب تا حدودی انعطاف پذیر است و تیم مدیریتی شرکت می تواند سیاست های حسابداری خاصی را که برای گزارش مالی شرکت سودمند است، انتخاب کند.
یک مثال از سیاست های حسابداری
سیاست های حسابداری می تواند به صورت قانونی درآمد را دستکاری کند. به عنوان مثال، بسیاری از شرکت ها مجاز به گزارش موجودی با استفاده از روش اول-در، اول-خروجی (FIFO) و یا روش حسابداری Last-In، First-Out (LIFO) هستند. در روش هزینه موجودی FIFO، هنگامی که یک شرکت یک محصول را به فروش می رساند، موجودی که اول تولید به دست آورد قبلا فروخته شده است. تحت روش LIFO، زمانی که یک محصول به فروش می رسد، آخرین موجودی تولید شده به فروش می رسد. در دوره های افزایش قیمت موجودی، یک شرکت می تواند از یکی از این سیاست های حسابداری برای افزایش درآمد خود استفاده کند.
به عنوان مثال، یک شرکت در صنعت تولید، برای نیمه اول ماه می تواند 10 میلیون به ازای هر واحد و 12 میلیون برای هر واحد برای نیمه دوم ماه خریداری کند. این شرکت در مجموع 10 واحد در 10 میلیون و 10 واحد در 12 میلیون به فروش می رساند و در مجموع کل 15 واحد را به فروش می رساند. اگر شرکت از FIFO استفاده می کند، هزینه کالاهای فروخته شده آن عبارت است از: (10 * 10) + (5 *12) = 160 میلیون. اگر، با این حال، از LIFO استفاده می شود، هزینه های فروش آن می رسد به: (10 * 12) + (5 * 10) = 170 میلیون. بدین ترتیب، مزایای استفاده از روش FIFO در دوره افزایش قیمت ها است.
اهمیت درک سیاست های حسابداری شرکت
اصول حسابداری در زمان های گوناگون، و سیاست های خاص یک شرکت بسیار مهم هستند. نگاه کردن به یک سیاست حسابداری شرکت می تواند نشان دهد که آیا مدیریت در هنگام گزارش درآمد محافظه کار یا پیشرو است یا خیر. هنگام بررسی گزارش های درآمد، سرمایه گذاران باید این را در نظر بگیرند. همچنین، حسابداران خارجی که برای بررسی اظهارات مالی شرکت بررسی شده اند، باید سیاست های شرکت را بررسی کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها با اصول حسابداری استاندارد مطابقت داشته باشند.
سیاست های حسابداری به دلایل زیر اهمیت دارد:
- چارچوب مناسب: برای بیان امور مالی شرکت، نیاز به تهیه صورتهای مالی است. و اگر بیانیه های مالی فقط بدون هیچ هدفی آماده شود، درون آنها هیچ انسجامی وجود نخواهد داشت. آنها به ایجاد همبستگی بین صورتهای مالی کمک می کنند. سیاست حسابداری همچنین یک چارچوب جامع برای پیروی دارد تا شرکت بتواند ساختار مناسب را در بر گیرد و صورتهای مالی خود را آماده کند.
- افشا: مهم است که یک شرکت افشای آنچه سیاست حسابداری دنبال کرده است. از آنجایی که استانداردهای حسابداری اجازه می دهد که هر آیتم از بسیاری جهات نمایان شود، افشای مناسب سیاست حسابداری مهم است.
- ارائه مزیت به سرمایه گذاران: اگر شرکت ها از سیاست های حسابداری برای تهیه صورتهای مالی استفاده می کنند، به سرمایه گذاران کمک خواهد کرد. با بیان سیاست های حسابداری، شرکت ها اطمینان می دهند که در حصول اطلاعات مالی، انسجام را حفظ کرده اند. این همبستگی به سرمایه گذاران کمک می کند تا اظهارات مالی را در مقایسه با دیگر شرکت های صنایع مشابه و متفاوت مقایسه کنند.
- دولت می تواند در گزارش مالی شرکت نظارت داشته باشد: از آنجا که همه صورت های مالی باید بر اساس سیاست حسابداری آماده شوند، شرکت ها همیشه از ساختار مناسب استفاده می کنند. این شرکتها همچنین باید در نظر داشته باشند که فقط میتوانند از سیاست حسابداری استفاده کنند که طبق GAAP یا IFRS ساخته شده است. به این ترتیب، دولت می تواند به صورت مستقیم بر روی صورتهای مالی شرکت نظارت کند و منافع سرمایه گذاران را حفظ کند.
