حسابداری تعهدی یک روش حسابداری است که عملکرد و موقعیت یک شرکت را با شناخت وقایع اقتصادی صرف نظر از زمانی که معاملات نقدی رخ می دهد اندازه گیری می کند. ایده کلی این است که رویدادهای اقتصادی با تطبیق درآمد با هزینه (اصل تطبیق) در زمان معامله انجام می شود و نه زمانی که پرداخت (یا دریافت شده) به دست می آید. این روش اجازه می دهد جریان های نقدی در جریان و خروجی فعلی با جریان نقدی / جریان خروجی انتظار می رود که تصویر دقیق تر از وضعیت مالی فعلی شرکت را نشان دهد.
مفاهیم اساسی حسابداری، پیش فرض اندازه گیری پایدار یکی از اصول اساسی حسابداری "اصل واحد اندازه گیری: واحد اندازه گیری در حسابداری باید واحد پول پایه مربوط به ارز اصلی باشد.
اهداف حسابداری مالی و گزارش گیری مالی اغلب به عنوان مترادف استفاده می شود.
حسابداران مالی گزارش های مالی را براساس استانداردهای حسابداری در یک حوزه خاص ارائه می دهند. این استانداردها ممکن است اساسا حسابداری پذیرفته شده حسابداری در یک کشور مربوطه باشد که معمولا توسط یک تنظیم کننده ملی یا استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر می شود.
حسابداری مالی مربوط به خلاصه، تجزیه و تحلیل و گزارش معاملات مالی مربوط به یک کسب و کار است. که این شامل تهیه صورتهای مالی موجود برای مصرف عمومی می شود. سهامداران، تامین کنندگان، بانک ها، کارکنان، سازمان های دولتی، صاحبان کسب و کار و سایر سهامداران نمونه هایی از افرادی هستند که علاقه مند به دریافت چنین اطلاعاتی برای تصمیم گیری هستند.
حسابداری صنعتی استاندارد با استفاده از مقادیر به نام بهره وری است که کار و مواد مورد استفاده واقعی را برای تولید خوب با آنچه که کالاهای مشابه تحت شرایط "استاندارد" مورد نیاز است، مقایسه می کند. تا زمانی که شرایط واقعی و استاندارد شبیه باشند، مشکلی بوجود می آیند. متاسفانه، روش های حسابداری هزینه های استاندارد حدود 100 سال پیش توسعه یافت، زمانی که کار مهمترین هزینه کالاهای تولیدی بود. روش های استاندارد همچنان بر کارایی کار تأکید می کنند، هرچند که در بسیاری از موارد این منبع در حال حاضر بخش بسیار کمی از هزینه ها را تشکیل می دهد.
حسابداری صنعتی محاسبه هزینه تولید، خدمات را به شیوه ای دقیق و تسهیل کنترل هزینه و کاهش هزینه می باشد ولی حسابداری مالی، وضعیت و نتایج دوره فعلی یا حسابداری را در قالب سود و زیان، حساب و صورت حساب حسابداری محاسبه می کند.
از منظر تجاری، اطلاعات بیشتر باید به عنوان بخشی از فرآیند حسابداری مالی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، در حالی که درآمد شرکت یا صندوق های دریافتی باید همان طور که برای فرد می باشد، بررسی شود. در هر صندوق خروجی سطح اضافی پیچیدگی، به منظور تعهدات خاص تجاری وجود دارد. این می تواند شامل وجوه اختصاص یافته به هزینه های مربوط به کسب و کار خاص و همچنین بودجه به سهامداران است.
حسابداری مالیاتی، یک ساختار روش های حسابداری متمرکز بر مالیات است، که این امر موجب ظهور صورتهای مالی دولتی شده است. حسابداری مالی بر اساس قانون درآمد داخلی اداره می شود و قوانین خاصی را که شرکت ها و افراد باید در هنگام تهیه گزارش های مالیاتی خود دنبال کنند، تعیین می کند.
تمامی امور روزمره ی زندگی ما در ارتباط با حسابداری است. خرید روزمره، پرداخت اقساط وام، میزان هزینه مصرفی در ماه، برآورد میزان هزینه تحصیل برای محصلین و دانشجویان، یک مدیر ساختمان برای مشخص نمودن هزینه های مصرفی ساختمان و … بطور کل هر شخص با توجه به شغل خود ارتباطی با حسابداری و برآورد هزینه های مصرفی شخصی خود و هزینه های مرتبط با شغل خود دارد.
حسابداری مالی و مدیریت هر دو ابزار مهم برای یک کسب و کار هستند، اما اهداف متفاوتی دارند. یک کسب و کار برای تعیین برنامه های عملیاتی خود در آینده، برای بررسی عملکرد گذشته و بررسی عملکرد فعلی کسب و کار خود از حسابداری استفاده می کند. حسابداری مدیریتی مالی مخاطبان مختلف است، زیرا سرمایه گذاران معمولا در فعالیت های روزمره کسب و کار دخیل نیستند، اما در مورد سرمایه گذاری خود نگران هستند، در حالی که مدیران نیاز به اطلاعات سریع برای تصمیم گیری در مورد کسب و کار روزانه دارند.