هزینه مستقیم

هزینه مستقیم یک قیمت است که می تواند به طور کامل به تولید کالاهای خاص یا خدمات اختصاص داده شود. برخی از هزینه ها، مانند هزینه های اداری یا استهلاک، برای تعیین یک محصول خاص مشکل تراست و بنابراین هزینه های غیر مستقیم هستند. هزینه مستقیم می تواند به عنوان متغیر هزینه در نظر گرفته شود.

هزینه های مستقیم، یکی از دو بخش عمومی هزینه های محصول در حسابداری برای کالاهای تولیدی است. شاخه دیگر که شامل تمام هزینه‌های غیر قابل ردیابی می باشد، هزینه های غیر مستقیم می باشد. نمونه هایی از هزینه های مستقیم عبارتند از تولید مواد و کمیسیون. از آنجا که هزینه های مستقیم می تواند به طور خاص برای یک محصول مشخص شود، هزینه های مستقیم لازم نیست به یک محصول، بخش یا هزینه دیگر اختصاص داده شود. هزینه های مستقیم ممکن است مربوط به کار، مواد، سوخت یا مصرف انرژی باشد.

در مقابل متغیرهزینه های مستقیم لازم نیست که در طبیعت ثابت شوند، زیرا هزینه واحد آنها ممکن است در طول زمان تغییر کند یا بسته به کمیت استفاده شود. این هزینه ممکن است به طور مستقیم به پروژه نسبت داده شود و مربوط به مقدار ثابت دلار است. مواد مورد استفاده برای ساختن محصول، مانند چوب یا بنزین، ممکن است مستقیما ردیابی شوند اما دارای مقدار ثابت نباشند. این به این دلیل است که میزان حقوق سرپرست شناخته شده است، در حالی که سطح تولید واحد بر اساس فروش متغیر است.

اندازه گیری ارزش انبار

با استفاده از هزینه های مستقیم نیاز به مدیریت دقیق ارزیابی موجودی زمانی که موجودی با ارزش های مختلف دلار خریداری می شود. به عنوان مثال، هزینه یک اجزای ضروری یک محصول تولید می تواند در طول زمان تغییر کند. همانطور که محصول در حال تولید است، قیمت قطعه جزء باید به طور مستقیم به محصول مشخص شود. برای مثال، در ساخت یک ساختمان، یک شرکت ممکن است یک پنجره با 500 دلار و یک پنجره دیگر با 600 دلار خریداری کند. اگر فقط یک پنجره در ساختمان نصب شده باشد و دیگری در موجودی باقی بماند، کاربرد پایدار ارزیابی حسابداری باید رخ دهد. شرکت ها معمولا این هزینه ها را با استفاده از دو روش انجام می دهند: ابتدا در ابتدا (FIFO) و یا در آخر، در ابتدا (LIFO).