حساب جاری

در اقتصاد، تعادل پرداخت شامل دو جز می‌باشد: حساب کاری و حساب سرمایه. حساب جاری شامل تعادل تجارت، درآمد خالص اولیه یا عواید عامل (درآمد سرمایه گذاری خارجی، منهای پرداخت های انجام شده به سرمایه گذاران خارجی) و خالص نقدی است که در طی مدت زمان مشخص انجام شده است. همچنین تعادل حساب جاری یکی از دو اقدام عمده تجارت خارجی کشور است. حساب جاری نشان می دهد که ارزش دارایی های خارجی خالص کشور (یعنی دارایی های کمتر بدهی) در مدت دوره مورد افزایش بوده و کسری حساب جاری نشان می دهد که کاهش یافته است. پرداخت های دولت و نهاد های خصوصی در محاسبه گنجانده شده است. این حساب فعلی نامیده می شود، زیرا کالاها و خدمات به طور کلی در دوره فعلی مصرف می شوند.

حساب جاری یک شاخص مهم سلامت اقتصاد است. این تعریف به عنوان مجموع تعادل تجارت درآمد خالص از خارج از کشور و انتقال جاری فعلی تعریف شده است. تعادل حساب جاری مثبت نشان می دهد که یک وام دهنده خالص برای سایر نقاط جهان است، در حالی که یک مانده حساب جاری منفی نشان می دهد که این یک وام گیرنده خالص از سایر نقاط جهان است. مازاد حساب جاری، دارایی های خارجی خالص کشور را به میزان مازاد افزایش می دهد و کسری حساب جاری آن را با این مقدار کاهش می دهد.

تعادل تجارت در کشور، خالص یا تفاوت بین صادرات کالا و خدمات واردات کالاها و خدمات آن کشور، به استثنای تمام انتقال های مالی، سرمایه گذاری و سایر اجزاء، در طی یک دوره زمانی مشخص است. گفته می شود که یک کشور مازاد تجاری، اگر صادرات آن از واردات خود فراتر رود، و کسری تجاری، اگر واردات آن از صادرات خود فراتر رود، صادق است.

فروش خالص مثبت در خارج از کشور به طور کلی به مازاد حساب جاری کمک می کند؛ فروش خالص منفی در خارج از کشور به طور کلی به کسری حساب جاری کمک می کند. از آنجایی که صادرات تولید خالص مثبت را به وجود می آورد چون تعادل تجارت معمولا بیشترین جزء حساب جاری است، مازاد حساب جاری معمولا با صادرات خالص مثبت همراه است.

در حسابداری سنتی تعادل پرداخت، حساب جاری برابر با تغییر در دارایی های خارجی خالص است. کسری حساب جاری منجر به کاهش دارایی های خالص خارجی می شود:

حساب جاری = تغییر در دارایی های خالص خارجی.

اقتصاد یک کسری حساب جاری را در اختیار دارد، جذب (جذب = مصرف داخلی + سرمایه گذاری + هزینه های دولتی) بیشتر از تولید آن است. این تنها زمانی اتفاق می افتد که برخی از اقتصادهای دیگر وام های خود را (از طریق بدهی به سرمایه گذاری مستقیمی / سرمایه گذاری در اقتصاد) بدهی های خود را بدهند یا اقتصاد آن را به عنوان دارایی های خارجی مانند ذخایر رسمی ارز خارجی اجرا کند.

از سوی دیگر، اگر اقتصاد یک مازاد حساب جاری را اجرا کند، جذب آن کمتر از آن است که تولید می کند. این به معنی صرفه جویی است همانطور که اقتصاد باز است، این صرفه جویی در خارج از کشور سرمایه گذاری می شود و بنابراین دارایی های خارجی ایجاد می شوند.