تامین مالی

تأمین مالی، فرآیند تامین بودجه برای فعالیت های تجاری، خرید و یا سرمایه گذاری است. مؤسسات مالی مانند بانک ها در زمینه تامین سرمایه برای کمک به کسب و کارها، مصرف کنندگان و سرمایه گذاران در دستیابی به اهداف خود هستند. استفاده از تامین مالی در هر نظام اقتصادی ضروری است.

به طور متفاوتی، تامین مالی یک راه برای استفاده از ارزش زمانی پول (TVM) است تا جریانهای پول مورد انتظار آینده را، برای استفاده از پروژه های آغاز شده امروزه استفاده کند. تامین مالی نیز از این واقعیت بهره می برد که برخی از آنها مازاد پولی را که می خواهند برای تولید درآمد کسب کنند،  با امید تولید سود سرمایه گذاری می کنند، با هدف ایجاد بازار برای پول، از این امر سود می برند.

دو نوع اصلی از تامین مالی برای شرکت ها وجود دارد: بدهی و حقوق صاحبان سهام.

بدهی وامی است که اغلب باید با سود بازپرداخت شود، اما به دلیل ملاحظات کسر مالیاتی، معمولا ارزان تر از جمع آوری سرمایه است. سرمایه لازم برای بازپرداخت نیست، اما سهام مالکیت را به سهامدار واگذار می کند. هر دو بدهی و عدالت دارای مزایا و معایب خود هستند. اکثر شرکت ها ترکیبی از هر دو برای تأمین مالی عملیات استفاده می کنند.

سهام یک کلمه دیگر برای مالکیت در یک شرکت است. به عنوان مثال، مالک یک فروشگاه زنجیره ای مواد غذایی باید بودجه را افزایش دهد. صاحب سهام به جای بدهی، مایل است 10 درصد سهام شرکت خود را برای 100000 دلار بفروشد، و ارزش این شرکت را 1 میلیون دلار میگذارد. شرکت ها دوست دارند سهام خود را به فروش برسانند زیرا سرمایه گذار تمام ریسک ها  را متحمل می شود؛ اگر کسب و کار سودآور نباشد، سرمایه گذار سرمایه خود را برای خرید سهام شرکت صرف نخواهد کرد. در عین حال، از بین بردن ارزش های عادلانه، برخی از کنترل ها را کنار می گذارد. سرمایه گذاران سهامی می خواهند در نحوه اداره شرکت نقش داشته باشند، به ویژه در زمان های دشوار، سخن بگویند و اغلب به تعداد سهامی که در اختیار دارند، می توانند در امور شرکت تصمیم گیرنده باشند. بنابراین، در مقابل مالکیت، یک سرمایه گذار پول خود را به یک شرکت می فرستد و برخی از مطالبات را در مورد درآمد های آینده دریافت می کند. برخی از سرمایه گذاران با رشد در قالب افزایش سهم قیمت ها خوشحال هستند؛ آنها می خواهند که سهم بازار افزایش یابد. سرمایه گذاران دیگر به دنبال حمایت اصلی و درآمد در قالب سود سهام عادی هستند.

چگونگی تأمین مالی سهام چیست؟

فرایند تأمین سهام، تحت قوانینی است که توسط یک مقام، اوراق بهادار محلی یا ملی در اکثر حوزه های قضایی اجرا می شود. چنین مقرراتی عمدتا به منظور حفاظت از سرمایه گذاران عمومی از اپراتورهای بی پروا طراحی شده اند که ممکن است سرمایه را از سرمایه گذاران ناراضی خریداری کنند و با درآمدهای مالی ناپدید شوند. به این ترتیب، سرمایه گذاری سهام به طور کلی همراه با یک یادداشت یا طرح پیشنهادی همراه است که حاوی اطلاعات زیادی است که باید به سرمایه گذار برای تصمیم گیری آگاهانه درباره شایستگی تأمین مالی کمک کند. این اطلاعات شامل فعالیت های شرکت، جزئیات مربوط به مدیران آن، استفاده از درآمد مالی، عوامل خطر، صورتهای مالی و غیره است.  

تامین مالی بدهی

اکثر مردم با بدهی به عنوان یک نوع تامین مالی آشنا هستند، زیرا آنها دارای وام خودرو یا وام مسکن هستند. بدهی همچنین یک نوع رایج برای سرمایه گذاری برای کسب و کارهای جدید است. تامین مالی بدهی باید بازپرداخت شود و وام دهندگان می خواهند که نرخ بهره در عوض استفاده از پول خود را پرداخت کنند. برخی از وام دهندگان نیاز به وثیقه دارند. به عنوان مثال، فرض کنید صاحب فروشگاه مواد غذایی نیز نیاز به یک کامیون جدید داشته و باید 40،000 دلار وام بگیرد. این کامیون می تواند به عنوان وثیقه در برابر وام قرار بگیرد و صاحب فروشگاه مواد غذایی موافقت می کند تا وام را در پنج سال به سود 8 درصد به وام دهنده پرداخت کند. بدهی برای مقادیر کوچکی از پول نقد مورد نیاز برای دارایی های خاص آسان تر است، به خصوص اگر دارایی را می توان به عنوان وثیقه استفاده کرد. در حالی که بدهی باید حتی در زمان های دشوار پرداخت شود، در نتیجه این شرکت مالکیت و کنترل فعالیت های تجاری را حفظ می کند.

میانگین هزینه میانگین سرمایه (WACC)

شرکت ها با استفاده از بهینه سازی هزینه های میانگین وزنی (WACC) هر نوع سرمایه، با در نظر گرفتن خطر پیش بینی یا ورشکستگی در یک طرف، و با توجه به میزان صاحبان مالکیت (سهام)، تمایل به ترکیب مناسبی از بدهی و سرمایه گذاری سهام را دارند. از آنجا که بهره بدهی به طور معمول به عنوان مالیات محاسبه می شود و به این دلیل که نرخ بهره با بدهی معمولا ارزان تر از نرخ بازده مورد انتظار برای سهام است، معمولا بدهی ها ترجیح داده می شوند. با این حال، به عنوان بدهی بیشتر انباشته می شود، ریسک اعتباری مربوط به آن بدهی نیز افزایش می یابد، بنابراین باید سهام به ترکیب اضافه شود. سرمایه گذاران نیز اغلب سهام صاحبان سهام را به منظور جذب سودآوری و رشد آینده که ابزار بدهی ارائه نمی کنند، مورد نیاز می دانند.