FIFO یا LIFO - بهترین روش ارزش گذاری موجودی کدام است؟

FIFO یا LIFO - بهترین روش ارزش گذاری موجودی کدام است؟

انبارها بزرگترین دارایی فعلی هر کسب و کار هستند. ارزیابی موجودی فرایندی است که شرکت ها ارزش پولی را برای موجودی خود ارائه می دهند و گزارش های مالی دقیق را تولید می کنند. مهم است که اندازه گیری موجودی برای تطابق هزینه ها و درآمد ارقام و تصمیم گیری های تجاری خوب برای دراز مدت انجام شود.

در حالت ایده آل، دو راه برای انجام این کار وجود دارد: LIFO (Last-in، first-out) و FIFO (First-in، first-out). شرکت ها اغلب در موردFIFO و LIFO اشتباه می کنند.

LIFO چیست؟

فرآیند LIFO (Last-in، first-out) عمدتا برای جایگزینی ارزش حسابداری در موجودی استفاده می شود. بر اساس تئوری به این معنی است که آخرین مورد کالای موجودی، اولین کالای خریداری شده است. روش LIFO مانند هر فروشگاهی است که کارکنان سهام آخرین کالا را از فروشگاه می گیرند و مشتریان از اقلام خود خرید می کنند. این بدان معنی است که موجودی واقع در انبار هرگز خریداری نمی شود و بنابراین در فروشگاه باقی می ماند. در حال حاضر، LIFO به سختی توسط کسب و کارها عمل می شود، زیرا موجودی ها به ندرت فروخته می شوند، بنابراین آنها قدیمی می شوند و به تدریج ارزش خود را از دست می دهند. این امرموجب رکود کسب و کار می شود.

تنها دلیل استفاده از LIFO این است که شرکت ها بر این باورند که هزینه های موجود در طول زمان افزایش می یابد، یعنی قیمت ها افزایش می یابد. در حین اجرای سیستم LIFO، هزینه موجودی که اخیرا به دست آمده است، بالاتر است، در مقایسه با موجودی که قبلا خریداری شده است. به عنوان نتیجه، تعادل موجودی پایانی در هزینه های قبلی ارزشمند است، در حالی که آخرین هزینه ها در هزینه کالاها فروخته می شود. با حرکت دادن کالاهای با ارزش بالا به هزینه کالاهای فروخته شده، شرکت ها می توانند سطح سود خود را گزارش دهند و تخفیف مالیات بر درآمد را افزایش دهند. بنابراین، بازپرداخت مالیات بر درآمد رایج ترین مورد برای استفاده از LIFO در هنگام ارزیابی دارایی های فعلی است. به همین دلیل است که به شدت با توجه به استانداردهای گزارشگری مالی، ممنوع است؛ با این حال در سراسر جهان شایع است.

مزایای استفاده از روش LIFO:

در طول دوره تورم، هزینه کالاها بالاتر است، در حالیکه مانده موجودی موجود پایین تر است. از طریق LIFO، مزیت اصلی این است که گزارش درآمد پایین تر، که به نوبه خود، اجازه می دهد تا  کسب و کار مالیات کمتر پرداخت کند.

این مناسب تر است برای تطابق ارقام هزینه و درآمد و اجازه می دهد تا کامل بازیابی هزینه های مواد انجام شود.

LIFO برای درک، و برای کار آسان است.

معایب استفاده از روش LIFO:

اولا، ارزیابی موجودی در مورد قیمت های فعلی صحبت نمی کند، از این رو LIFO هیچ ارتباطی در ارزیابی موقعیت های فعلی ندارد.

سخت تر و پیچیده تر است. اگر اخیرا کالاهای خریداری شده همیشه به عنوان هزینه کالاهای فروخته شده مورد استفاده قرار بگیرند، موجودی های قدیمی تر و قدیمی تر می شوند که هرگز نمی توانند فروخته شوند. بنابراین، کاملا غیر واقعی است.

محاسبات LIFO پیچیده تر است، به ویژه هنگامی که قیمت ها نوسان می کنند.

اگر شرکت های تجاری در سراسر جهان برنامه ریزی کنند، LIFO قطعا انتخاب مناسب برای ارزیابی دارایی های فعلی شرکت نیست. 

FIFO چیست؟

روش FIFO (در ابتدا) مبتنی بر ادراک است که اولین موجودی که خریداری می شود، اولین فروش است. این اکثریت شرکت تصریح شده است. از آنجاییکه این نظریه کاملا با جریان واقعی کالاها منطبق است، بنابراین به عنوان راهی مناسب برای ارزش گذاری موجودی محسوب می شود. همچنین، رویکرد منطقی تر است، به عنوان قدیمی ترین کالاها برای اولین بار فروخته می شود، بنابراین خطر ابتلا به منسوخ شدن را کاهش می دهد.

در فرایند FIFO، کالاهای که قبلا خریداری شده اند، اولین کالاهایی هستند که از حساب موجودی حذف می شوند و کالاهای باقی مانده برای جبران هزینه های اخیر وارد شده اند. در نتیجه، دارایی موجودی که در ترازنامه ثبت شده است، ارقام هزینه نزدیک ترین به ترازنامه به حساب می آید.