ابزار اجرای اقتصاد دیجیتال

ابزار اجرای اقتصاد دیجیتال

"اقتصاد دیجیتال یک فعالیت اقتصادی است که در آن فاکتور تولید کلیدی، اطلاعاتی در شکل دیجیتال است ، پردازش حجم زیادی و استفاده از نتایج تجزیه و تحلیل که در مقایسه با اشکال سنتی مدیریت، امکان بهبود کارایی انواع مختلف تولید، فن آوری، تجهیزات، ذخیره سازی، فروش و تحویل کالاها و خدمات را فراهم می کند "

بنابراین، اقتصاد دیجیتال تبدیل به روند اصلی در توسعه جامعه اطلاعات مدرن، از جمله دولت الکترونیک، صنعتی شدن، فن آوری های پیشرفته مالی، و مدیریت دانش است.

در اقتصاد دیجیتال، دسترسی سریع به اطلاعات و دانش می تواند به عنوان دارایی اصلی سازمان شناخته شود، دانش عامل اصلی هر سازمان است.

مدیریت دانش برای موفقیت یک سازمان در هر دو محیط واقعی و دیجیتال حیاتی است. نوآوری های اقتصادی اغلب نتیجه مستقیم مدیریت دانش و تبادل آنها است. فن آوری های اطلاعاتی فرصت های جدیدی را برای کار موثر و مبادلۀ دانش و دانش بیشتر فراهم می کند.

هدف از این مقاله بررسی نقش مدیریت دانش در فرآیند انتقال دیجیتال است.

تغییر شرکت ها در اقتصاد دیجیتال

اقتصاد صنعتی با تقسیم فرآیند ایجاد کالاها به توابع تولید جداگانه مشخص می شود که پردازش منابع به دست آمده از طبیعت با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات، جایگزین کار دستی با کار مکانیکی و خودکار می شود. مهندسی مکانیک به عنوان واسطه بین موضوع کار و فرایند هدف ایجاد کالاهای مادی عمل کرد و اولویت آن در این واقعیت ظاهر شد که کارگران خود را برای ماشین تنظیم، نگهداری و تعمیر و نگهداری کار خود انجام دادند. شکل اصلی سازماندهی فعالیت های اقتصادی تحت چنین شرایطی بزرگ بود مجتمع های صنعتی در صنایع ساخت و پردازش. در اقتصاد نوع جدید، جهانی شدن نه تنها پایه، بلکه همچنین کمکی، عملکردها و فرآیندهای سرویس دهی مشاهده می شود.

توسعه اجزای پایه ای اقتصاد جدید از طریق آن دیجیتال سازی شامل زیرساخت ها، عملیات تجارت الکترونیک و تجارت الکترونیک است. این فرآیند یک عامل مهمی در تکامل تکنولوژی می شود، به تولیدکنندگان اجازه می دهد تا بر محدودیت های منطقه ای غلبه کنند، هزینه های مربوط به تصمیم گیری و کالا را کاهش دهند، مدل های کسب و کار جدید را بر اساس اثرات شبکه ای توسعه دهند و مصرف کننده را در ایجاد کالاها یاری کنند.

اقتصاد دیجیتال اثرات خارجی و داخلی را با تغییر روابط اقتصادی که ماهیت اطلاعاتی دارند، تولید می کند. تعدادی از مدل های رفتار مبتنی بر داده ها که اغلب نیازهای کیفی کامل بودن، قابلیت اطمینان و ارتباط را برآورده نمی کند، افزایش می یابد. اپورتونیسم اقتصادی شامل سوءاستفاده در استفاده از داده ها در مورد رقبا، بازارها و فن آوری ها است. تعداد جرایم اقتصادی در فضای مجازی افزایش یافته است، که باعث می شود شرکت ها رنج می برند که قبلا اقتصاد سنتی ناشناخته بود. عامل تولید سرعت جمع آوری و پردازش اطلاعات خاص و قابل توجه است؛ عنصر رقابت ناعادلانه، ناامنی برنامه ریزی شده است. دسته بندی های اقتصادی قدیمی، اصطلاحات و تفسیر مفاهیم خاص تغییر می یابند.

سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی جهان اکنون 5/5 درصد است. از سال 2015، برنامه های در زمینه اقتصاد دیجیتال و توسعه اینترنت در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله برزیل، بریتانیا، آلمان، هلند، ایرلند، چین، مالزی، سنگاپور، ایالات متحده، فیلیپین، تایید شده است. سوئد، استونی و ژاپن. بزرگترین شرکت های صنعتی در جهان، استراتژی های توسعه را در مفاهیم "صنعت 4.0" و "اینترنت +" (به عنوان مثال، زیمنس، ژنرال الکتریک، SAP و اینتل) را اجرا می کنند.

با توجه به تحقیقات شرکت مشاوره گروه بوستون (BCG)، در سال 2016 شاخص های توسعه اقتصاد دیجیتال در روسیه نشان دهنده دینامیک محدود است. سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی در سال 2016 پس از کاهش در سال 2015 رشد کرد و امروز 2 درصد است. سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی از 1.5 تریلیون روبل در سال 2015 به 1.7 تریلیون روبل در سال 2016 افزایش یافت. میانگین رشد سالانه دلار در سال های 2010 تا 2016 به 4.8٪ رسید، که هنوز کمتر از رشد سالانه نرخ رشد اقتصادی دیجیتال در کشورهای پیشرو (6-7٪ در اسکاندیناوی و 8-9٪ در ایالات متحده و انگلستان) و بسیار پایین تر از کشورهای پیشرو (بیش از 20٪ در چین) است.

مطالعه BCG می نویسد: به طور کلی، شدت دیجیتال اقتصاد جهانی به طور مداوم در حال رشد است. با این حال، سطح دیجیتالی کردن بین کشورها به میزان قابل توجهی متفاوت است. با توجه به سطح دیجیتالیته و تولید ناخالص داخلی سرانه، گروه های زیر از کشورهای مختلف متفاوت هستند:

رهبران کشورهایی هستند که از پیشرفته ترین فن آوری های دیجیتال استفاده می کنند: انگلستان، دانمارک، هلند، نروژ، سوئد و کره جنوبی. بازیکنان کشورهایی هستند که دارای کشورهای پیشرفته تر هستند: آلمان، ایالات متحده، ژاپن و اتحادیه اروپا به طور کلی.

Laggards کشورهایی با سطح بالای تولید ناخالص داخلی سرانه و نرخ دیجیتال سازی پایین تر از کشورهای توسعه اقتصادی مشابه است: امارات متحده عربی و عربستان سعودی. در سال های اخیر، این کشورها تقسیم دیجیتالی را که آنها را از رهبران جدا می کند کاهش داده و توجه زیادی به توسعه خدمات عمومی الکترونیکی کرده اند. بومیان نوظهور، گروهی از کشورها هستند که میزان دیجیتالی کردن آن از سطح نسبی توسعه اقتصادی، مثلا چین، بالاتر است.

در مقایسه با کشورهای دیگر موفقیت در دستیابی به اقتصاد دیجیتالی روسیه (به عنوان مثال در چین) هیچ موفقیتی نداشت، اما در موقعیت نسبی از دست رفت، 39 در میان 85. در طی 5 سال گذشته، روسیه از لبه گروه سوم (Laggards) به لبه گروه دوم (بازیکنان) نقل مکان کرد، جایی که کشورهای دارای اقتصادهای پیشرفته قرار دارند.