حسابداران و مسئولین دفاتر مالی تراکنش ها را تحت عنوان بدهکاران و بستانکاران ثبت می‌کنند و در عین حال همواره معادله حسابداری را در تعادل نگه می‌دارند. این فرایند، حسابداری دو طرفه نام دارد. در گزارشات حسابداری دوطرفه هر دو طرف یک تراکنش را ثبت می‌کند. برای مثال اگر یک تراکنش، جریان نقدی را 25000 دلار کاهش دهد پس در سمت دیگر تراکنش یک افزایش 25000 دلاری در برخی دیگر از دارایی ها، یک کاهش 25000 در بدهی ها و یا یک افزایش 25000 دلاری در یک هزینه وجود خواهد داشت ( سه مورد ممکنی که می توان به آن اشاره کرد). این مثال قوانین اولیه بستانکاران و بدهکاران را به طور خلاصه شرح می‌دهد. طبق یک توافق دیرینه، بدهکاران در سمت راست و بستانکاران در سمت چپ نشان داده می‌شوند. یک افزایش در بدهی، حقوق صاحبان سهام، درآمد و حساب درآمد به عنوان بستانکار ثبت می‌گردند بنابراین قسمتی که افزایش مقادیر در آن گزارش می‌شود سمت چپ قرار می گیرد. در ثبت تمام تراکنش ها از این قوانین برای بستانکاران و بدهکاران پیروی می شود. 
عملا هر فردی در ارتباط با قوانین مرتبط با بدهکاران و بستانکاران با مشکل مواجه است که قوانین چندان شهودی هم نمی‌باشند. یادگیری قوانین بستانکاران و بدهکاران یک رویداد سرنوشت ساز برای حسابداران و نویسندگان دفاتر مالی محسوب می‌شود. تنها راه برای درک واقعی قوانین، ثبت داده‌های حسابداری در دفاتر روزنامه به صورت مکرر می‌باشد. بعد از مدتی استفاده از این قوانین ملکه ذهن شما خواهد شد و بدون فکر کردن به آن عمل خواهید کرد. در تصویر بالا به خطوط افقی و عمودی در زیر حساب ها دقت کنید. این خطوط حرف T را ایجاد می‌کنند. اگرچه حساب های ایجاد شده توسط کسب و کار لزوما مانند حساب های T شکل نیستند، اما غالبا این حساب ها یک ستون برای افزایش و ستونی دیگر برای کاهش دارند. به بیانی دیگر یک حساب دارای یک ستون بدهکار و یک ستون بستانکار می باشد. همچنین یک حساب ممکن است یک ستون برای مانده جاری داشته باشد تا به طور پیوسته مانده حساب ها زیر نظر گرفته شود.
